Kop over kop voor Warchild

Noordpolderzijl - Vaalserberg | 400km

Opgehaald

7.595
75% bereikt van het totaalbedrag € 10.001
Afgesloten Je kunt niet meer doneren

Op zaterdag 8 juli 2023 trappen we op de racefiets van Noordpolderzijl naar het 3-landenpunt op de Vaalserberg in Zuid-Limburg. We vertrekken om 05.00 uur en hopen voor middernacht in Vaals te zijn. Afhankelijk van de route leggen we net iets meer dan 400km af. Waarom doen we zo'n gekke actie? Omdat we hiermee aandacht vragen en zo veel mogelijk geld inzamelen voor Warchild! Steun ons en doneer ook!

Stap op de fiets en zet je schrap voor een fantastische uitdaging! We rijden van het noordelijkste puntje van Nederland, Noordpolderzijl, helemaal naar de zuidelijkste top, de Vaalserberg. Een tocht van maar liefst 400 kilometer door de prachtige Nederlandse landschappen. En het mooie is: we doen het allemaal voor het goede doel; War Child.

Terwijl we over de dijken en door de uitgestrekte velden fietsen, besef je dat je onderweg niet alleen je eigen grenzen verlegt, maar ook kinderen in oorlogsgebieden helpt. Met jouw donatie draag je bij aan de projecten van War Child, die ervoor zorgen dat kinderen die slachtoffer zijn van oorlog, geweld en verwaarlozing weer kind kunnen zijn en een veilige toekomst tegemoet gaan.


Bekijk alle

Het was een super dag!

13-07-2023 | 22:04 Uur
Het was een beetje taai om na een wat korte nacht om, volgens mijn Garmin, 05:07, op de fiets te stappen om door het slaperige Groningse hogeland af te dalen naar de stad. De stad waar de vuurzee van Ramstein nog maar zo kort uitgedoofd was dat het leek dat de warmte ervan nog voelbaar was (en de alcohol dampen van een enkele voorbijganger ruikbaar).Na dit eerste stuk de draak alleen in de ogen hebben moeten kijken kwamen de eerste helpers al na zo'n 40 kilometer mee(st)rijden in Eelde. Naast het brengen van hun warme gezelschap (hoe meer zielen ...) hebben de extra renners ongelofelijk veel kopwerk gedaan en zo de kastanjes uit het vuur gehaald. En dat was, wat mij betref in ieder geval, toch ook wel nodig. Het was natuurlijk ver, maar dus ook WARM.De motards waren ook onmisbaar. Met hun bijdrage ging het passeren van de vele tientallen kruispunten als een warm mes door de boter. Schattingen lopen uiteen van bijna één tot anderhalf uur wat zij ons misschien bespaard hebben, nog los van de ontelbare keren afremmen, uitklikken, inklikken en weer optrekken. Zo smolten de kilometers als sneeuw voor de zon (die heel toepasselijk ook uitbundig scheen) en kwam Limburg steeds dichterbij.De laatste 150 kilometer werd het wel wat stiller: De groep werd kleiner, het vuur brandde hier en daar misschien wat minder fel hier en de warmte bereikte zijn top (Heteren had het 35 graden tussen 15:00 en 17:00). Maar na het warme eten rond 19:00 koelde het buiten wat af en konden we stellen dat de spieren genoeg opgewarmd waren voor de Limburge heuvels!De verhitte lichamen verdampten het nodige water, dat weer bijgevuld moest worden op een aantal extra stopjes. Dus moesten de lampjes de laatste 30 kilometer branden. Voor de een een uitnodigende rode lap om in trance achteraan te fietsen, voor de andere verblindend fel rood licht op de holle wegen in verduisterend Limburg.  De Vaalserberg werd dus uiteindelijk bedwongen met de brandende zoeklampen en in de relatieve koelte van de late avond restte ons niets anders dan een warm onthaal op het Drielandenpunt. Top gehaald, 407 km gefietst, nul lekke banden en 7.500 voor WarChild opgehaald.  Zoals ik zei: het was een super dag!   (tekst Manno Bult)